We lijden alleen als we een gedachte geloven die in strijd is met wat is. Wanneer het denken volkomen helder is, is dat wat is, dat wat we willen. Als je de realiteit anders wilt hebben dan zij is, kun je net zo goed proberen een ronde schroef in een vierkant gat te krijgen. Als je lang genoeg duwt, zal het je misschien gehavend en wel uiteindelijk wel lukken. Willen dat de realiteit anders is dan zij is, is hopeloos en pijnlijk.
En toch, wanneer je goed oplet, zul je merken dat je dit soort gedachten tientallen keren per dag hebt. ‘Mensen zouden aardiger moeten zijn.’ ‘Kinderen zouden zich beter moeten gedragen.’ ‘Mijn man (of vrouw) zou het met mij eens moeten zijn.’
‘Ik zou slanker (of knapper of meer succesvol) moeten zijn.’ Deze gedachten zijn een manier om de werkelijkheid anders te willen hebben dan zij is. Als je vindt dat dit deprimerend klinkt dan heb je gelijk. Alle stress die we voelen wordt veroorzaakt door te strijden tegen wat is. Mensen die voor het eerst kennismaken met The Work van Byron Katie ervaren:
“Het zou mij machteloos maken als ik mijn strijd met de realiteit stop. Wanneer ik de realiteit gewoon accepteer, word ik passief. Ik kan zelfs de wens om iets te doen verliezen.”................ “Kun je werkelijk weten dat dit waar is?”
Wat geeft je meer macht?—‘Ik wou dat ik mijn baan niet kwijt was geraakt’ of ‘ik ben mijn baan kwijt geraakt, wat kan ik nu
doen, welke stappen kan ik nemen?’
The Work laat zien dat wat volgens jou niet zou mogen gebeuren, moest gebeuren. Het moest gebeuren omdat het gebeurde en geen enkel denken ter wereld kan dat veranderen. Dat betekent niet dat je het moet gedogen of goedkeuren. Het betekent dat je zonder weerstand naar dingen kunt kijken en zonder de verwarring van je innerlijke strijd.
Niemand wil dat zijn kinderen ziek worden, niemand wil een auto ongeluk krijgen, maar als deze dingen gebeuren, wat helpt het dan om er mentaal tegen te strijden? Maar…. tegen beter weten in ….doen we het toch, want we weten niet hoe we het moeten
stoppen.
Ik houd van wat is, niet omdat ik moeiteloos in het leven sta, maar omdat het me pijn doet, me veel energie kost en me geen geluk oplevert als ik strijd met de realiteit. We kunnen ervaren, leren accepteren dat de realiteit goed is zoals die is omdat als we er tegen strijden, we spanning en frustratie ervaren. We voelen ons niet natuurlijk en evenwichtig.
Als we stoppen om tegen de realiteit in te gaan met onze gedachten/overtuigingen, wordt actie eenvoudig, vloeiend, moeiteloos, vriendelijk en zonder angst.
RSS-feed
